Już my was ochronimy
Opublikowane 29.08.2014
Krajowa Rada Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego (KRBRD) stworzyła dokument, w którym przedstawia plany działania na rzecz poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym na lata 2013-2020. Tym razem zamiast ogółów i deklaracji dobrych chęci, eksperci od bezpieczeństwa postanowili umieścić jakieś mierzalne cele. W związku z tym, wśród priorytetowych działań państwa na pierwszym miejscu umieszczono działanie: “Aktywizacja działań Policji w celu poprawy bezpieczeństwa niechronionych uczestników ruchu drogowego, zwłaszcza pieszych”
Z tabelki wynika, że sukcesem policji będzie jeśli:
- zwiększy się liczba kontroli pieszych,
- zwiększy się liczba wybranych wykroczeń popełnionych przez pieszych (?)
- i w wyniku tych działań poprawi się bezpieczeństwo pieszych (tzn. wg podanych wyżej wskaźników liczba wypadków, rannych i zabitych zmniejszy się o co najmniej jeden)
- oraz procentowy udział pieszych w wypadkach drogowych ma się nie zmienić. (??)
Jak można coś takiego zaprezentować jako część programu realizacyjnego poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego w Polsce? Jak to możliwe, że coś tak niepoważnego zostało przyjęte przez Krajową Radę Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego?
Też nie wierzycie? Zobaczcie:
“Narodowy Program Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego 2013-2020 nie jest planem działań, a jedynie programem wyznaczającym kierunek, w jakim należy podążać by osiągnąć zamierzone cele. Konkretne działania zostały zwarte w Programie Realizacyjnym na rok 2013, który 22 maja 2013 roku został przyjęty przez Krajową Radę Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego.”
całość dostępna tu:
To co widzicie w tabelce, to właśnie te konkretne działania. Nie wiem nawet jak to potraktować - dotycząca pieszych część Programu Realizacyjnego zawiera błędy logiczne i jest oparta na błędnych założeniach. Zaproponuję więc, jak ta część według mnie powinna wyglądać.
Aby faktycznie poprawić bezpieczeństwo pieszych należy zamienić „wskaźnik produktu” z liczby kontroli pieszych, na liczbę kontroli zachowań kierowców wobec pieszych. Policja powinna skupić się na pilnowaniu, aby kierowcy nie wyprzedzali na przejściach dla pieszych, aby przepuszczali pieszych znajdujących się na przejściu (często nawet tego nie robią), aby zatrzymywali się na „zielonej strzałce”, aby zatrzymywali się przed pieszymi z widoczną niepełnosprawnością. Straż Miejska powinna pilnować, aby kierowcy nie parkowali w odległości mniejszej niż 10 metrów od przejścia dla pieszych lub skrzyżowania.
Dodatkowo, jeśli wprowadzone zostaną zmiany zapowiadane w dalszej części dokumentu (pierwszeństwo pieszych zbliżających się do przejścia oraz likwidacja zielonej strzałki), to działania policji powinny również uwzględniać kontrolę tych nowych przepisów.
„Wskaźnik rezultatu” i „wskaźnik oddziaływania”
Zakładanie, że jakaś liczba osób złamie przepisy jest niebezpieczne, przekonaliśmy się o tym, gdy rząd założył, że uzyska ogromne wpływy z mandatów za przekraczanie prędkości. Okazało się, że kwota płaconych mandatów była wielokrotnie niższa. W związku z tym, zamiast zakładać, że zwiększy się liczba wykrytych przewinień, powinien pojawić się wskaźnik odnoszący się bezpośrednio do liczby wypadków, które zdarzają się w określonego typu miejscach. Na przykład - jeśli na przejściach dla pieszych zdarzyło się 3000 wypadków, to dzięki policyjnym kontrolom przeprowadzanym na przejściach, gdzie często dochodzi do wypadków, można byłoby wyznaczyć cel - zmniejszenie liczby wypadków o co najmniej 10%.
Procentowy udział pieszych w wypadkach drogowych powinien w ogóle zniknąć z tej tabelki - ten wskaźnik jest w tym kontekście zupełnie bezsensowny.
Cel stawiany przed policją powinien być osiągalny, ale i ambitny, wymagający zaangażowania. Jeśli przyjmiemy, że wystarczy zmniejszyć liczbę wypadków o jeden, to nie dożyjemy bezpiecznych dróg w Polsce.